شهرداری رشت
۱۴۰۲ سه شنبه ۲۹ اسفند
به وب سایت سازمان پارک ها و فضای سبز شهرداری رشت خوش آمدید
معرفي گيلان
استان گیلان

گيلان كه در اوستا از آن به نام -وارنا- نام برده مي شود مركز باستاني اقوام مختلفي است كه معروفترين آنان دو نوع گيل و ديلم هستند. يونانيان اين سرزمين را كادوسيان مي نامند. بعضي از محققين كادوسيان را از بوميهاي ايران قبل از آمدن آرياييها به اين سرزمين مي دانند.بنا به گٿته دياكوئوٿ روسي قريب به سه هزار سال پيش، سرزمينهاي پرجنگل كاسپيان كادوسيان و گيلان (گيلها) در شمال خاك ماد قرار داشته است. گيل ها به تدريج با كادوسي ها بصورت تيره واحدي درآمدند. گيل ها در دوره حكومت مادها نيز كاملاً مستقل بودند؛ كورش هخامنشي با كمك گيل ها دولت ماد را منقرض كرد.گيلان در اواخر دوره قاجاريه، ترقي و پيشرفت زيادي كرد و به صورت دروازه اروپا درآمد و در نهضت مشروطه نيز گيلانيان نقش مهمي در به ثمر رساندن انقلاب داشتند.مردم گيل همواره مردمي آزاده بوده اند و در طول تاريخ، هيچ حكومتي موفق نشده است اين سرزمين را بگشايد و يا از آنها باج بگيرد.

اطلاعات عمومي زندگي در استان

جمعيت و تراكم آن

جمعيت استان گيلان 2458902 نٿر بوده که 1250791 نفر را شهر نشينان و 1208111 نفر را روستا نشينان تشكيل مي دهند . از نظر تراكم نسبي جمعيت ، استان گيلان پس از استان تهران در مقام دوم قرار دارد يعني تراكم جمعيت در گيلان، معادل 1/167 نفر در هر كيلومتر مربع است .

عوامل متعددي مانند آب و هواي مساعد ، خاك رطوبتي و حاصلخيز، وجود شبكه هاي آب روان دايمي و امكانات كشاورزي فراوان و متنوع و گسترش راههاي ارتباطي، سبب ايجاد تراكم شديد در اين استان گرديده است .

اقوام در گيلان

در استان گيلان، اقوام مختلفي زندگي مي كردند كه امروزه بر اثر عوامل طبيعي، تاريخي و سياسي و مهاجرتها و ارتباطات وسيع قرن اخير بين اين استان با ساير نقاط كشور ، اثر چنداني از آن اقوام مشاهده نمي شود. اين اقوام عبارتند از:

1- گيل

2- ديلم

3- کادوسها

4- مادها

5- کاسها (کاسپين ها)

6- دوربيکها

ـ نام درياي خزر كه در زبان انگليسي ، كاسپين ناميده مي شود از نام قوم كاسپين گرفته شده است.

ـ چون دوربيكها در حوالي درفك كوه زندگي مي كردند نام قله درفك از نام اين قوم، گرفته شده است.

- نژادها و تيره هايي كه هم اكنون در گيلان زندگي مي كنند شامل گيلكها، تالشي ها، كردها، تركها، ارامنه و مازندراني ها هستند .

گويشها و لهجه هاي محلي

1- گيلكي

2- تالشي

گيلكي :

از زبانهاي ايراني و يكي از شعب زبان پهلوي است كه در واقع به عنوان زبان مادري مردم گيلان محسوب مي گردد. گيلكي خود به چند شاخه تقسيم مي شود كه هرچه به طرٿ شرق و جنوب استان گيلان پيش برويم گويشها با يكديگر اندكي اختلاٿ پيدا مي كنند . شمار مردم گيلكي زبان در گيلان ، بيشتر از يك ميليون نفر است اما اغلب فارسي را نيز مي دانند .

تالشي :

در قسمت غرب و شمال غرب استان به ويژه واقع در مرز ايران و جمهوري آذربايجان ، عده اي به اين زبان تكلم مي كنند. اين زبان از جمله زبانهاي شمال غربي ايران است كه در زمانهاي قبل (تا حدود قرن 10 هجري قمري) در سرزمين آذربايجان رايج بوده و از آن پس، جاي خود را به يكي از گويشهاي تركي داده است .

از زبانهاي مهم ديگر استان گيلان ، زبان ديلمي را مي توان نام برد كه با گويش گيلكي تفاوتهاي اساسي دارد .

تاريخ و فرهنگ استان

جاذبه هاي فرهنگي

آئين ها و مراسمي كه در طول زندگي يك فرد ، در گردش يك سال قمري و شمسي در رابطه با فعاليت هاي توليدي و معيشتي انجام مي شود . همچون آيين ازدواج ، مراسم ماه محرم و صفر ، نوروز و مراسم آن وهمياريها و .....

بازيها و ورزشهاي محلي مانند : بازي آهو چره (شرق گيلان) ، بند بازي (لاٿند بازي) ، آيينه تكم ، كشتي گيله مردي ، مسابقات اسب سواري زنان , ....

غذاهاي محلي و بومي مانند : باقالاقاتق ، ميرزاقاسمي ، ٿسنجان محلي با گوشت مرغابي و خوتكا ، پلو كباب به همراه باقالاي خشك خيسانده شده و پياز و اشپل خام (خاويار شور شده ماهي سٿيد ) ، مرغ ترش ، شش انداز , انار بيج ، ترش كباب و ...

موسيقي سنتي در نقاط مختلف گيلان چه از نظر تنوع آوازها ، و به لحاظ خصوصيات ملودي و ريتم از سبك هاي مختلفي پيروي مي كند.

پوشش مردم گيلان نيز همانند ساير جاذبه ها در مناطق مختلف استان متفاوت است.

هنرها و صنايع دستي

  • چارق (چموش دوزي)
  • چادر شب بافي
  • نازك كاري و خراطي چوب
  • گليم بافي
  • سفالگري و سراميك سازي
  • نمد مالي
  • بامبو بافي
  • قلاب دوزي ابريشم بر روي ماهوت
  • توليدات دستبافت پشمي
  • توليدات عروسك كاموايي
  • مروار بافي
  • توليدات تكه دوزي
  • مكرومه بافي
  • عروسك سازي پارچه اي
  • قالي بافي
  • توليد تابلوهاي نقاشي مينياتور و معرق
  • مجسمه سازي
  • حصير بافي
  • شال بافي

موقعيت جغرافيايي

استان گيلان يكي از استان هاي شمالي كشور با مسا حت 14711 كيلومتر مربع مي باشد. اين استان در 36 درجه و 34 دقيقه تا 38 درجه و 27 دقيقه عرض شمالي و 48 درجه و 53 دقيقه تا 50 درجه و 34 دقيقه طول شرقي از نصف النهار قرار گرفته است.

درازاي آن از شمال باختري به جنوب خاوري ، 235 كيلومتر و پهناي آن ، از 25 تا 105 كيلومتر تغيير مي كند. رشته كوههاي البرز با ارتفاع متوسط 3000 متر، همانند ديواري در باختر و جنوب گيلان كشيده شده و اين منطقه جز از راه دره منجيل، راه شوسه ديگري به فلات ايران ندارد . كمترين فاصله كوه از درياي خزر (در بخش حويق از شهرستان تالش) نزديك به 3 كيلومتر و بيشترين فاصله آن از دريا (در امام زاده هاشم ، مسير جاده رشت- قزوين) حدود 50 كيلومتر است.

اين استان، از شمال به درياي خزر و كشورهاي مستقل آسياي ميانه، از غرب به استان اردبيل، از جنوب به استان زنجان و قزوين و از شرق به استان مازندران محدود مي گردد.

بر اساس آخرين تقسيمات كشوري ، تا پايان شهريور سال 1383 ، استان گيلان داراي 16 شهرستان ، 48 شهر و 43 بخش، 109 دهستان و 2892 آبادي (2690 آبادي داراي سكنه و 202 آبادي خالي از سكنه ) مي باشد.

شهرستانهاي استان گيلان عبارتند از : آستارا ـ آستانه اشرفيه ـ املش ـ بندر انزلي ـ تالش ـ رشت ـ رضوانشهر ـ رودبار ـ رودسر ـ سياهكل ـ شفت ـ صومعه سرا ـ فومن ـ لاهيجان ـ لنگرود ـ ماسال
1391/11/15
هدف شهرداری ، ارائه خدماتی موِثر در راستای بهبود و توسعه شهری است
Powered by DorsaPortal